Два ў адным: ігольніца-кніжка і чахол для нажніц

Вітаю! Сёння я распавяду вам пра новы аксэсуар для вышыўкі, які я зрабіла сваімі рукамі. Гэта кніжка-ігольніца і адначасова чахол для нажніц.

Доўгі час я шукала дызайн, які б падышоў для маёй задумкі. І нарэшце знайшла.

Вось такая швейная машына з надпісам "іглы" здалася мне вельмі прываблівай.

Другім крокам было сабраць усе матэрыялы для будучай ігольніцы.

Потым ніткамі мульцікалор ад DMC я вышыла выбраны сюжэт на канве Хардангер 22 праз адну ніць. Трэба адзначыць, што пры вышыўцы мульцікалорам, каб пераходы атрымлівалісь больш плаўнымі. крыжыкі трэба вышываць адразу поўнасцю.

Наша вышыўка па размеры менш, чым патрэбна для ігольніцы, таму з двух бакоў прышываем па кавалачку тканіны і разуцюжваем швы.

З шчыльнага кардону выразаем чатыры дэталі. Па розмеры гэтых дэталей, з дабаўленнем 1-2 сантыметраў на прыпускі, выразаем 3 дэталі з тканіны і 4 з сінтэпоны. Яшчэ адну дэталь з тканіны, у палову меншую па даўжыні, робім для будучага кармашка. Па краю гэтай дэталі адразу прышываем карункі.

Усе тканінныя дэталі я для большай цвёрдасці праклеела дублерынам. На двубаковы скотч прыляпіла сінтэпон да кардонак. Потым нацягнула на іх тканіну по прынцыпу пінкіпу. Арымаўшыеся чатыры стараны будучай ігольніцы зляпіла памі сабой клеем "Мамент Крыстал" і пакінула застываць. Самае галоўнае тут не забыць адразу прыляпіць шнурочкі і стужкі, якія будуць злучаць две часціны ігольніцы. Я забыла, таму потым прыйшлося раздзіраць ужо склееныя дэталі і туды неяк упіхваць адсутныя элементы.

Для большай надзейнасці я месцы стыкаў яшчэ прашыла, а потым заляпіла карункамі.

Ну і апошні крок! Прышываем на гузік кавалачак фетру, на які мы будзем чапляць іголкі, і ўсялякія ўпрыгожванні на ваш смак. І атрымліваем асалоду ад выніку нашай працы!

Хамяк Умка - маленькі дапажнонік чытача

Мы жывем у час інфармацыі і гаджэтаў. Кожны сёння мае два-тры ці больш электронных дапаможнікаў. Я не выключэнне. Для мяне, як для выкладчыка літаратуры, вельмі зручнай з'явілась электронная кніга. Яе мажлівасці ўмяшчаць вялікую колькасць тэкстаў пры маленькім памеры заўсёды цешаць мяне.

Але несамавіты чорны чахол ніколі мне не падабаўся. Таму я вырашыла зрабіць невялічкае ўпрыгожванне для яго. На прасторах інтэрнэту я знайшла аўтарскую схемы Інны Пешкавай (http://www.avrora-vishivka.ru/) "Хамяк Умка". Гэты дызайн падыходзіў як нельга лепш.

У рабоце выкарыстоўвлісь крыжыкі, паўкрыжыкі, бэк і французкі вузельчык. Вышывала я падборам з рэшткаў нітак на пластыкавай канве. Усяго спатрэбілася чатырнаццаць колераў нітак. Крыжыкі я шыла ў два складання. Паўкрыжыкі па схеме трэбы шыць ў адно складанне, але мне здалося, што тады іх не бачна, таму паўкрыжыкі я таксама вышыла ў дзве нітачкі.

У дызайна вельмі складаны, але цікавы бэк. У многіх выпадках шывок бэка завяршаецца ў сярэдзіне клетачкі. Пластыкавая канва не давала мне такой мажлівасці, таму бэк я была вымушана трошкі скарэктаваць.

Лішнюю канву я абрэзала, а саму вышыўку прыляпіла на двубаковы скотч. Давайце нарэшце глянем, што ж у мяне атрымалася.

Метрыка "Мішка Тэддзі" ад Dimentions

Вітаю! У мінулым блоге я абяцала расказаць, як я змяніла свой прынцып вышыўкі, каб палепшыць мое крыжыкі. Спрабавала я новы спосаб на метрыцы для навароджанай дзяўчынкі. Гэта рарытэтны дызайн ад фирмы Dimentions. Ніткі я пераводзіла з палітры Dimentions у DMC. І чарговы раз пераканалася, што заўсёды трэбы вышываць ніткамі той фірмы, якая дана ў ключы, таму што мядзведзь ў мяне атрымаўся не тых адценняў, якія былі ў арыгінальным дызайне. Акрамя таго, я не знайшла падыходзячых падвесак, таму мая вышыўка засталася без упрыгажэнняў. 

Пачынала я гэту працу яшчэ па-ранейшаму, вышывыючы "змейкай". вось, як тады выглядалі крыжыкі і выварот.

І вось, што атрымалася, калі я пачала кожны радок адшываць адразу поўнымі крыжыкамі.

На мой погляд, крыжыкі сталі больш "пухлыя" і роўныя, а выварат амаль не змяніўся. У выніку работы над гэтай метрыкай я зрабіла дзве высновы: трэба мяняць спосаб вышыўкі са "змейкі" на вышыўку радкамі і нельга вышываць падборам.

Ну і трошкі дэталяў гэтага пректу.

Як і заўсёды ў Dimentions, у гэтай вышыўцы было шмат відаў шыўкоў: крыжык, паўкрыжык, бэк і кордынг.

Афармляла метрыку я сама ў пакупную рамку. Для нацяжкі мне спатрэбіліся белы кардон, аловак, нажніцы, двухбаковы скотч і сама рамка.

  Атрымалася, на мой погляд, нядрэнна.

"Насустрач сонцу" - мой страшны сон

Добрага часу сутак, мае чытачы! Сёння я вам распавяду пра вышыўку, якая здалася мне самай цяжкай за ўвесь час, што я вышываю. Гэта карціна мае назву "Насустрач сонцу" і была размешчана ў часопісы "Чудесные мгновения" №5-6 за 2012 год.

Гэта схема была зроблена па фрагментам карцін Алега Стаўроўскі дызайнерам Наталляй Марозавай. Шчыра кажучы, мне адразу не дужа спадабаўся гэты дызайн. Вельмі засмучвалі мяне не зусім зразумелыя пераходы паміж адценнямі жоўтага на фоне, абрэзаны хвост у каня. Але матуля вельмі прасіла вышыць менавіта гэту карціну. Ну не магла я ей адмовіць.

Каб вы разумелі, з чым я сутыкнулася, гэты вышыўка амаль аднолькавымі адценнямі жоўтага на 18 канве. Я думала, што зламаю сабе вочы. І пад канец працы я ўжо пачынала ненавідзець жоўты колер.

Пад час працы больш за ўсё мне спадабаліся грывы каней, дзе была найбольшая колькасць колераў нітак, за кошт чаго яны атрымалісь вельмі натуральныя. 

У гэтай працы я старалася зрабіць "ідэальны" выварот і вышывала "зігзакам", г. зн. спачатку шыла аднім колерам ніжнія паўкрыжыкі злева направа, а на наступным радку працягвала іх вышываць ужо справа налева і толькі потым закрывала іх верхнімі паўкрыжыкамі. У выніку такога спосабу вышыўкі у мяне атрымаліся нейкія палосы: кожны другі радок выглядаў нібы больш выпуклым.

Пасля афармлення гэта не так прыкметна ўжывую, але на фотаздымку бачна ўсё роўна. Трэба сказаць вялікі дзякуй Андрэю (https://vk.com/vbaget), які аформіў маіх каней, пасля чаго яны мне сталі падабацца значна болей.

Пачала я шукаць у інтэрнэце прычыну такой непрыемнай з'явы і высветліла, што менавіта мой спосаб "зігзаку" мяне падвёў. Каб такіх палос больш не з'яўлялася, трэбы вышываць кожны радок цалкам, адразу закрывая ніжнія паўкрыжыкі верхнімі. І я вырашыла на наступнай вышыўцы паспрабаваць вышываць без "ідэальнага" выварота, але з роўным вонкавым бокам. Але аб гэтым я распавяду ў наступны раз)   

Цацка "Зайчык" ад Panna

Вітаю ўсіх, хто завітаў у мой блог! Сёння я вам распавяду пра мой першы вопыт у вырабу мяккай цацкі.

Зусім нядаўна мая сяброўка нарадзіла дачку, і я вырашыла зрабіць нешта сваімі рукамі для яе. Але ніякіх метрык, якія б мне спадабалісь, я не знайшла. А вось зайчык ад фірмы Panna прыйшоўся мне даспадобы.

У састаў набора ўваходзілі схема і інструкцыя, чатыры колеры нітак мулінэ, ў тым ліку адна меланжэвая, чатыры колеры стужак, бісер, канва Лінда і тры іглы: габеленавая, для бісеру і для стужак. У працы выкарыстоўваюцца наступныя віды швоў: крыжык, прамы шывок, прамы шывок з завітком, французкі вузельчык, сцябліністы шывок, шывок "ўсутыч" і шывок ланцужок.
Спачатку я перанесла малюнак цацкі з схемы на канву пры дапамозе змываемага вадой маркера. Маёй памылкай было тое, што я не прышпіліла канву да схемы, таму ткань ездзіла, і малюнак атрымаўся недакладны.

Па-першае, вышываліся ўсе крыжыкі на вушках, мысцы, лапках і адзенні. На фота добра відаць, як "добра" я перамалявала)

Потым прамым шыўком я вышыла носік, вочкі і рот.

Наступным крокам было прышыць бісер і вышыць стужкамі кветкі. Я першы раз спрабавала вышываць стужкамі і, шчыра кажучы, мне гэта справа здалася вельмі цяжкай. Але ўсё ж такі нешта атрымалася.

І тут пачалося самае цікавае: шыццё цацкі, чаго я таксама ніколі не рабіла. Спачатку я выразала абедзве дэталі па прыкладу з схемы, потым злажыла іх вываратным бокам наверх і сшыла, пакінуўшы невялікую дзірачку.

Выварочвала я цацку вельмі доўга, а вось набіла хутка. Зашыла дзірачку шаўком "усутыч" і зрабіла шывок ланцужок на пузіку і лапках. На мой погляд, не зусім зразумела, чаму фірма-вытворца прапаноўвае вышываць гэты шывок пасля набіцця. Гэта выклікала ў мяне невялікія праблемы. Уся справа ў тым, што яшчэ ненабітую цацку я не магла выпраць, бо тады сышоў бы маркер, і я не ведала б, дзе шыць астатнія шыўкі. Таму выпрала я яе ўжо ў самым канцы. 

І пачалася мая эпапея. У зайчыка з'явіліся нейкія жоўтыя плямы на вушах і лапках. Я лічу, гэта вынік таго, што сінцепон доўга сох. Я паапрала яго зноў, і зноў, і зноў... і кожны раз знаходзіла пляму ў новым месцы. Але я была вельмі ўпартая, і мой зайчык нарэшце стаў выглядаць прыстойна.

На наступны дзень зайчык ўжо знаёміўся з новай ўладальніцай - маленькай Крысцінкай.