Цацка "Зайчык" ад Panna

Вітаю ўсіх, хто завітаў у мой блог! Сёння я вам распавяду пра мой першы вопыт у вырабу мяккай цацкі.

Зусім нядаўна мая сяброўка нарадзіла дачку, і я вырашыла зрабіць нешта сваімі рукамі для яе. Але ніякіх метрык, якія б мне спадабалісь, я не знайшла. А вось зайчык ад фірмы Panna прыйшоўся мне даспадобы.

У састаў набора ўваходзілі схема і інструкцыя, чатыры колеры нітак мулінэ, ў тым ліку адна меланжэвая, чатыры колеры стужак, бісер, канва Лінда і тры іглы: габеленавая, для бісеру і для стужак. У працы выкарыстоўваюцца наступныя віды швоў: крыжык, прамы шывок, прамы шывок з завітком, французкі вузельчык, сцябліністы шывок, шывок "ўсутыч" і шывок ланцужок.
Спачатку я перанесла малюнак цацкі з схемы на канву пры дапамозе змываемага вадой маркера. Маёй памылкай было тое, што я не прышпіліла канву да схемы, таму ткань ездзіла, і малюнак атрымаўся недакладны.

Па-першае, вышываліся ўсе крыжыкі на вушках, мысцы, лапках і адзенні. На фота добра відаць, як "добра" я перамалявала)

Потым прамым шыўком я вышыла носік, вочкі і рот.

Наступным крокам было прышыць бісер і вышыць стужкамі кветкі. Я першы раз спрабавала вышываць стужкамі і, шчыра кажучы, мне гэта справа здалася вельмі цяжкай. Але ўсё ж такі нешта атрымалася.

І тут пачалося самае цікавае: шыццё цацкі, чаго я таксама ніколі не рабіла. Спачатку я выразала абедзве дэталі па прыкладу з схемы, потым злажыла іх вываратным бокам наверх і сшыла, пакінуўшы невялікую дзірачку.

Выварочвала я цацку вельмі доўга, а вось набіла хутка. Зашыла дзірачку шаўком "усутыч" і зрабіла шывок ланцужок на пузіку і лапках. На мой погляд, не зусім зразумела, чаму фірма-вытворца прапаноўвае вышываць гэты шывок пасля набіцця. Гэта выклікала ў мяне невялікія праблемы. Уся справа ў тым, што яшчэ ненабітую цацку я не магла выпраць, бо тады сышоў бы маркер, і я не ведала б, дзе шыць астатнія шыўкі. Таму выпрала я яе ўжо ў самым канцы. 

І пачалася мая эпапея. У зайчыка з'явіліся нейкія жоўтыя плямы на вушах і лапках. Я лічу, гэта вынік таго, што сінцепон доўга сох. Я паапрала яго зноў, і зноў, і зноў... і кожны раз знаходзіла пляму ў новым месцы. Але я была вельмі ўпартая, і мой зайчык нарэшце стаў выглядаць прыстойна.

На наступны дзень зайчык ўжо знаёміўся з новай ўладальніцай - маленькай Крысцінкай.